آلبوم خاطرات هیئت محبین المهدی (عج) و تشکل مردم نهاد جوانان کرانه نور هدایت و هیئت دارالشهدا گلزار شهدای چهارصددستگاه جشن خیابانی عید بزرگ غدیر خم مورخ 1403/04/05
یازده روایت از شهید جمهور، سید ابراهیم رئیسی
۴. در میان مردم، ایام پیاده روی اربعین، در مرز مهران همراه آقای رئیسی بودیم، وقتی مردم متوجه حضورش شدند، آمدن سمت او، محافظان جلوی مردم را گرفتند نمی‌گذاشتند جوان‌ها جلوتر بیایند.
اولین باری بود که آقای رئیسی را اینقدر ناراحت می‌دیدم، به محافظ ها تشر زد و گفت با مردم کاری نداشته باشید.
یازده روایت از شهید جمهور، سید ابراهیم رئیسی
۳. ورود غیر مردم ممنوع، سازمان بازرسی یک روز از هفته را اختصاص داده بود به دیدارهای مردم. سه‌شنبه های هر هفته، حدود ۱۵۰ نفر از مردم مشکلات شان را می‌گفتند و تا جایی که از دستش بر می‌آمد، حل می‌کرد.
یازده روایت از شهید جمهور، سید ابراهیم رئیسی
۲. کار بدون توقع، هر روز از صبح علی الطلوع سر کار حاضر می‌شد. هجده ساعت کار کردن (آن هم کار پرمشغله ایشان) واقعا دشوار بود. قلباً عقیده داشت که باید خودش را به سختی بیاندازد تا یک گوشه از مملکت پا بگیرد.
«رئیسی عزیز خستگی نمی‌شناخت»
پیام تسلیت رهبر انقلاب اسلامی و اعلام عزای عمومی در پی درگذشت شهادت‌گونه رئیس‌جمهور و همراهان گرامی ایشان
حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در پیامی شهادت حجت‌الاسلام والمسلمین سیّدابراهیم رئیسی رئیس‌جمهور اسلامی ایران، دکتر امیرعبداللهیان وزیر امور خارجه، حجت‌الاسلام‌والمسلمین آل‌هاشم نماینده ولی‌فقیه در آذربایجان شرقی، دکتر رحمتی استاندار آذربایجان شرقی و همراهان گرامی ایشان در سانحه هوایی را تسلیت گفتند.
متن پیام تسلیت رهبر انقلاب اسلامی به این شرح است:
چند گروه شده بودیم و هر روز یک گروه آتش به اختیار می‌رفتیم بازار تهران برای تبلیغ، آرمان بر خلاف بقیه طلبه‌ها، هر روز می‌آمد. انگار که کار و زندگی‌اش را تعطیل کرده باشد.
برای انتخابات. آن روز جمعیت زیادی دور آرمان جمع شده بودند. هم خوب حرف می‌زد، هم تحلیل داشت. به همین راحتی‌ها هم عصبانی نمی‌شد. وسط بحث جوانی از کوره در رفت.
شروع کرد به بد و بیراه گفتن:«شما هم همتون جیره خورید. جمع کنید این بساط رو. چقدر بهتون دادن؟»
آرمان با لبخند دست جوان را گرفت و کنار کشید، یک لیوان چای برایش ریخت و گفت «اینطوری که شما میگی نیست. این چایی رو هم با پول خودمون گرفتیم، اگه داد و بیداد نمی‌کنی بیا با هم حرف بزن.»
رفتند و نشستند روی سکویی که همان نزدیکی بود. چیزی نگذشت که صدای خنده شان بلند شد. آن جوان صورت آرمان را بوسید، عذرخواهی کرد و رفت.
شور انتخابات که در کشور بالا می‌رفت، کار محسن هم در می آمد. نفر به نفر راجع به نامزدها تحقیق می کرد؛ مخصوصاً اگر انتخابات مجلس و شوراها بود که باید به چندین نفر رای می‌دادیم. هیچ وقت ندیدم به لیست‌هایی که فلان حزب گروه می‌دهند اعتنا کند.
به این هم کار نداشت که این نامزد اصلاح طلب است، اصولگراست یا مستقل آمده. مبانی فکری نامزدها و موضع گیری هایشان را در نظر می‌گرفت و بعد کلی تحقیق و بررسی به لیست دلخواه خودش می رسید. روز انتخابات همان لیستی را که از قبل یادداشت کرده بود، می نوشت توی برگه رای.
حواست به دنیا هست؟! دیدی چطوری کوچولوهای مقاوم غزه دارن توی عالم تاثیر میذارن؟! دیدی همه دنیا بیدار شدن و حتی دادگاه بین‌المللی لاهه هم علیه اسرائیل حکم داد؟!
این وایسادن مقابل زورگویی و قلدربازی دشمن رو از ایران یاد گرفتن، دنیای که تا نصفه توی حلق آمریکا رفته بود، با انقلاب بزرگ ما به خودش آمد و شروع به استقامت کرد.
سخت بود، اما شد و ما شدیم پرچمدار مبارزه با قلدرهای دهکده جهانی! اما کار تمام نشده... هنوز دنیا برای قدوم امام زمانمون مهیا نشده... ما پای کاریم!
چشم دنیا به مردم ایرانه... هم به موشکهای ما، هم به رأی‌های ما سلام که نشون میده ما پشت انقلاب مون هستیم. چشم گریان و زخمی اون کوچولوی یتیم توز غزه هم به ماست...
نکته سنج باشی و دقیق، از وصیت نامه حاجی هم می شود نظرش را درباره شرکت در انتخابات فهمید؛ آنجا که می‌گوید: «بدانید جمهوری اسلامی حرم است و این حرم اگر ماند دیگر حرم‌ها می‌مانند. اگر دشمن، این حرم را از بین برد، حرمی باقی نمی‌ماند.»
توی این سخنرانی‌هایش هم گفته: «آن چیزی که در انتخابات مهم است حضور مردم در صحنه است. به منزله مشتی بر دهان دشمنان انقلاب است... ما باید در انتخابات حضور میلیونی داشته باشیم...»
کاش می‌شد صفحه آخر شناسنامه‌اش را دید. حتماً جای خالی ندارد.
چای با حل شدن دونه دونه های ریز شکر، شیرین میشه. آره هیچ وقت یه دونه شکر، چای رو شیرین نمی‌کنه! اما تصور کن اگر هر کدوم از دونه‌های شکر می‌خواستن بگن، نه ما نمی‌خوایم چایی رو شیرین کنیم! چه اتفاقی می‌افتاد؟!
صبح یازده اسفند، با دونه دونه رای های ما شیرین میشه و کشورمون و آیندۀ خودمون و بچه هامون...
